لزوم توجه به ژانر در فیلم کوتاه/ سربازی که نمی‌تواند فوتبال ببیند

حمید صابری کارگردان فیلم کوتاه «نقره ای» در گفت‌وگو با خبرنگار مهر درباره این فیلم که به تازگی در ۲ جشنواره بین‌المللی در کانادا و ایتالیا حضور داشته است، گفت: «نقره‌ای» قصه یک بازرس خیریه است که برای رسیدگی به درخواست کمک یک نفر وارد خانه‌ای می‌شود. داخل آن خانه شرایط خانواگی آن‌ها به نوعی است که تصمیم‌گیری را برای آن فرد سخت می‌کند که آیا جهیزیه به این خانواده تعلق می‌گیرد یا خیر؟

وی درباره شکل‌گیری ایده این فیلم کوتاه توضیح داد: یکی از اطرافیان من بازرس خیریه بود و من مدت‌ها داستان‌های مختلفی از او می‌شنیدم و این داستان‌ها روی من تأثیر زیادی می‌گذاشتند اما این قصه بیشتر ذهن من را تحت تأثیر قرار داد. «نقره‌ای» درواقع ترکیبی از چند داستان است که من از یک مؤسسه خیریه شنیدم.

این کارگردان درباره فیلمنامه جدید خود توضیح داد: من فیلمنامه جدیدی آماده ساخت دارم اما اکنون سعی داریم بخشی از هزینه‌های تولید آن را فراهم کنیم. بخشی از هزینه‌های تولید این فیلم کوتاه قرار است توسط انجمن سینمای جوانان ایران تأمین شود و دنبال پیدا کردن سرمایه‌گذار دیگری هستیم. امیدوارم که پاییز امسال بتوانم این فیلم کوتاه را جلوی دوربین ببرم.

وی افزود: این فیلمنامه داستان یک سرباز است که در استادیوم فوتبال پست می‌دهد و خودش هم عاشق فوتبال است. یک روز قرار است که بازی تیم مورد علاقه‌اش در آن استادیوم برگزار شود و او با هزار مشکل مواجه می‌شود زیرا نمی‌تواند در آن استادیوم فوتبال ببیند اما سعی دارد از هر طریقی بازی تیم مورد علاقه‌اش را تماشا کند.

صابری تصریح کرد: من برای نگارش فیلمنامه بیشتر از تجربیات زیسته خودم و اطرافیانم الهام می‌گیرم و در نهایت به داستان و شخصیتی می‌رسم و براساس آن رویداد و شخصیت و قصه سعی می‌کنم فیلمنامه خودم را بنویسم. در ادامه نیز یکسری تم‌هایی مانند عدالت اجتماعی، ظلم، خانواده و … نیز به داستان اضافه می‌شوند.

این فیلمساز درباره چالش‌های فیلم کوتاه در ایران توضیح داد: ما باید در فیلم کوتاه توجه بیشتری به مساله تنوع ژانر داشته باشیم. ما به خیلی از ژانرها مانند ژانر فانتزی یا ترسناک اهمیت نمی‌دهیم یا آنطور که باید به آن پرداخته نمی‌شود و بیشتر توجه فیلمسازان معطوف به فیلم‌های اجتماعی است. البته در این چند سال به این سمت حرکت کرده‌ایم و آثار خوبی هم تولید شده است. نکته دیگر این است که در کشور ما آنطور که باید به فیلم کوتاه توجه نمی‌شود. صف‌های اکران فیلم کوتاه خیلی طولانی هستند و حتی در گروه «هنروتجربه» نیز شانسی برای اکران فیلم‌هایی که در جشنواره‌های بین‌المللی حضور موفقی داشته‌اند، وجود ندارد. در ایران فاصله فیلمساز با مخاطب زیاد شده است زیرا امکانی برای عرضه فیلمش وجود ندارد. اگر تصمیماتی در حوزه اکران و نمایش فیلم کوتاه گرفته شود، قطعاً نتایج خوبی در این زمینه حاصل می‌شود.

وی درباره اینکه فیلم کوتاه بستری برای ورود به سینما است، توضیح داد: من لزوماً این دیدگاه را بد نمی‌دانم که فیلم کوتاه بستری برای ساخت فیلم بلند است زیرا تجربه ثابت کرده است، کسانی که در ساخت فیلم کوتاه موفق بوده اند اغلب در ساخت فیلم بلند نیز موفق ظاهر شده‌اند. من معتقدم که می‌توان نگاه مستقلی به فیلم کوتاه داشت اما فیلم کوتاه اینگونه است که به اکران درنمی‌آید و صرفاً حضور جشنواره‌ای دارد. پس فیلمساز چگونه باید فیلم بسازد و سرمایه جذب کند؟ در این شرایط ناگزیر می‌شود که به ساخت فیلم بلند فکر کند.

صابری در پایان درباره ساخت فیلم بلند سینمایی گفت: از زمانی که فیلمنامه فیلم کوتاهم تمام شد، تمام عزم خودم را برای نوشتن یک فیلم بلند گذاشته ام. امیدوارم پس از این فیلم کوتاه بتوانم اولین فیلم بلندم را بسازم.